Τα βράδια που ντυνόσουν να βγεις έξω
με φώναζες γραβάτα να διαλέξω μπανέλες να περάσω στο γιακά σου να βάλω τα μανικετόκουμπά σου Και η κάμαρα ήταν πάντα ποτισμένη με λεβάντα Καμάρωνα χωρίς να λέω λέξη που φόραγες αυτά που'χα διαλέξει μετά έφερνα στην πόρτα το παλτό σου και τα κλειδιά για το αυτοκίνητό σου Και άφηνες ξοπίσω πάντα μια πνοή από λεβάντα Μου διάβαζες απ' την ανθολογία Καβάφη, Παλαμά και Καββαδία μου μάθαινες ομοιοκαταληξίες των λέξεων και των φράσεων τις αξίες Και μ' άφησες για πάντα όταν έγινα σαράντα και σου γράφω μια μπαλάντα που'χει κάτι από λεβάντα Ανή Σακελλάριου - Λεονάρδου Αθήνα 2017 Σε αυτόν το χώρο θα χαρούμε να φιλοξενήσουμε τα δικά σας κείμενα για τον Αλέκο Σακελλάριο. Μπορεί να είναι αναμνήσεις, σκέψεις ή οτιδήποτε άλλο θέλετε να μοιραστείτε.
|